ارتودنسی از چه سنی لازم است؟

والدین باید در ذهن داشته باشند که مهمترین کمک آنها به فرزندانشان آنست که مسواک زدن را در آنها ترغیب کنند، لازم است مادر از 6 ماهگی مسوک زدن را برای طفل خود آغاز کند.

کودکان و نوجوانانی که دندان‌های پوسیده دارند، هرگز افراد مناسبی برای درمانهای اورتودنسی نیستند.

1- کراس بایت قدامی: در صورتیکه دندانهای پائین روی دندانهای بالا (در قسمت جلو فک) قرار بگیرند. یک اورژانس اورتدونسی داریم که در اولین فرصت باید مورد درمان قرار بگیرد (در هر سنی).

2- کراس بایت خلفی: در صورتیکه دندان‌های پائین در قسمت عقب فک روی دندان‌های بالا باشند، کراس بایت عقبی ایجاد شده، که معمولاً می‌توان آن را بعد از سن 6 سالگی درمان کرد.

3- رابطه فک کلاس 2: چنانچه دندان‌های فک پائین بسیار عقب‌تر از دندان‌های فک بالا باشند، چانه حالت عقب رفته پیدا می‌کند، این مشکل را می‌توان برای دختران بین سن 10 تا 11 سالگی و برای پسران بین سن 11 تا 12 سالگی درمان کرد. (بهترین زمان درمان اواخر دوران دندان‌های شیری است). بهترین روش درمان این بیماران استفاده از یک پلاک متحرک بنام پلاک اندرسن است. که نوجوان آنرا فقط شبها در زمان خواب استفاده می‌کند. این پلاک فک پائین را وادار به ریشه بیشتر و کمی هم از رشد فک بالا جلوگیری می‌کند.

توجه کنید استفاده از این پلاک خیلی زیاد به همکاری فرزند شما نیاز دارد. طول دوره استفاده از پلاک ارتودنسی از سن یکسال است و هزینه ساخت آن بالغ بر دو میلیون تومان است.

4- تنگی کام: تنگ بودن گمبد فک بالا (سقف دهان) به نسبت روی فرم صورت تأثیر بد می‌گذارد و باعث به هم خوردگی دندان‌های فک بالایی می‌شود.

نوعی پلاک متحرک به نام بازکننده آرام فک بالا، مشکل را درمان می‌کند. از حدود 8 تا 13 سالگی درمان مناسبی است. برای بعد از 13 سالگی پلاک ثابت ارتودنسی RPE (بازکننده سریع کام) توصیه می‌شود.

5- به هم ریختگی دندان‌های جلو فک بالا تا قبل از 13 سالگی لزومی ندارد، در این سن می‌توان هم به کمک پلاک ارتودنسی متحرک و هم بوسیله ارتودنسی ثابت آنرا درمان کرد.

همین موضوع در مورد فک پائین هم صادق است.

به یاد داشته باشیم، داشتن دندان‌های سالم و عاری از پوسیدگی اولین و مهمترین شرط شروع هر درمان ارتودنسی است.