ارتباط بیمه‌ها با ایمپلنت دندانی
هزینه‌های درمان می‌گوید، بیمه پایه شما، از هر ارگانی که باشد، کاری از پیش نمی‌برد. پرداخت هزینه‌های بالای دندانپزشکی، جراحی قلب یا حتی اکوی قلب و سونوگرافی و... هم کار هر کسی نیست.
لذا بیمه‌های تکمیلی یا بیمه‌های مکمل درمانی، با دریافت هزینه‌های ماهیانه از افراد، سالیانه بخشی از خدمات درمانی شما را متقبل میشوند.
بیمه‌های درمان تکمیلی معمولاً دارای سقف مشخصی هستند و در مورد دندان هم همینطور است. مثلاً در طول سال سقفی بین 200 هزار تا 2 میلیون تومان با فرانشیز 30 درصد پوشش خواهند داد.
هزینه کاشت ایمپلنت دندانی بسیار بالاتر از این مبالغ می‌باشد. بنابراین باید مازاد آن هزینه را از جیب خود پرداخت نموده و بسته به نوع قرارداد، تا 30 درصد فرانشیز هم شامل حال می‌گردد.
علت بالا بودن هزینه‌های ایمپلنت دندانی نسبت به سایر خدمات دندانپزشکی این است که:
قیمت خدمات، یک قسمت تکنیکال دارد (شامل قیمت مواد و تجهیزات، اجاره بها و هزینه‌های جاری)، که بین خدمات دندانپزشکی یکسان نیست.
در ایمپلنت‌های دندانی این بخش از خدمت پررنگ‌تر بوده و درصد قابل توجهی دارد. یعنی جزئی که به دستمزد دندان‌پزشک مربوط نیست. در درمان ایمپلنت دندانی گران‌تر است البته انواع و اقسام ایمپلنت دندانی وجود دارد و هزینه‌ها هم متفاوت هستند.
هزینه‌های ایمپلنت دندانی بنا به جنس ایمپلنت متفاوت می‌باشد.
- برخی بیمه‌های تکمیلی، تعرفه‌های درمانی مربوط به ایمپلنت دندانی را به دندان‌پزشکان عمومی پرداخت نمی‌کنند. فقط در شهرستان‌هایی که متخصص و جراح فک و صورت پریو پروتز ندارند، به دندان‌پزشکان عمومی پرداخت می‌گردد.
انواع طرح درمان ایمپلنت‌های دندانی:
ایمپلنت‌های دندانی می‌تواند به صورت ثابت و یا نیمه متحرک، در طرح درمان‌ها استفاده شود.
به صورت ثابت، شامل جایگزینی تک دندان و یا چند دندان کنار هم که می‌تواند به صورت مربع هم استفاده شود و فضای خالی را به صورت کامل و ثابت پوشش دهد.
به صورت نیمه متحرک (over denture متکی به ایمپلنت دندانی) می‌تواند به صورت حداقل 2 تا 4 عدد در فک پایین و 4 عدد در فک بالا قرار داده شود و سپس یک دست دندان روی آن قفل شود.
افرادی که بیمه تکمیلی درمانی دارند بیمه تکمیلی آن‌ها خدمات دندانپزشکی را تحت پوشش قرار می‌دهند. می‌توانند، جهت انجام خدمات دندانپزشکی با توجه به نوع بیمه و قرارداد، به مرکزی که تحت پوشش بیمه تکمیلی ایشان می‌باشند مراجعه و خدمات لازم را دریافت کنند. در ارتباط با ایمپلنت دندانی، برخی از بیمه‌ها، جراحی ایمپلنت دندانی را توسط دندان‌پزشک عمومی نپذیرفته و لذا بیمار، الزاماً باید به مرکزی مراجعه کنند که جراح فک و صورت پریو و پروتز داشته باشند.
ابتدا بیمار باید به مرکز دندانپزشکی مربوطه مراجعه کرده و پس از ویزیت و مشاوره اولیه، یک نسخه برای تهیه عکس کامل فک (Panoramic View (OPG)) و یک نسخه برای تهیه اسکن مخصوص (C.B.C.T) تحویل گرفت و اقدام برای تهیه عکس‌های مربوطه کند.
پس از آماده شدن عکس‌ها و گرافی‌های مربوط، مجموعاً برای دریافت طرح درمان لازم برای شروع جراحی ایمپلنت، به آن مرکز دندانپزشکی مراجعه کنند.
طرح درمان ایمپلنت دندانی، طی 2 مرحله به بیمار داده می‌شود.
یک مرحله مربوط به جراحی و کاشت فیکسچر و هیلینگ و یک مرحله مربوط به پروتزهای ایمپلنت دندانی می‌باشد.
بیمار باید طرح درمان ارائه شده مرکز را به همراه عکس‌ها (OPG, C.B.C.T) جهت دریافت معرفی‌نامه و تأیید پزشک معتمد سازمان به مسئول مربوطه شرکت خود ارائه دهد. (دریافت تأییدیه پزشک معتمد سازمان برای شروع درمان و جراحی ایمپلنت دندانی الزامی می‌باشد).
بیمار با در دست داشتن، معرفی‌نامه از سوی شرکت و تأییدیه و مهر دندان‌پزشک معتمد سازمان بیمه‌ای مربوطه، در زمان از قبل تعیین شده، به مرکز دندانپزشکی مراجعه کرده و مرحله اول جراحی ایمپلنت دندانی که شامل کاشت فیکسچر و هیلینگ می‌باشد را پست سر می‌گذارند. با توجه به دارا بودن بیمه تکمیلی، بیماران باید درصد فرانشیزی را که در معرفی‌نامه صادره برای ایشان قید گردیده، پرداخت نمایند.
مرحله دوم ایمپلنت‌های دندانی، حدود دو ماه و نیم الی سه ماه بعد، شروع شده و بیمار باید مجدداً جهت دریافت طرح درمان برای شروع مرحله ساخت پروتزی به مرکز دندانپزشکی مراجعه کرده و مانند گذشته برای گرفتن معرفی‌نامه از سوی شرکت بیمه اقدام کنند.
درمان ایمپلنت دندانی طی حدوداً 4 ماه تکمیل می‌گردد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر در ارتباط با مراقبت‌های بعد از ایمپلنت دندانی، لطفاً مقاله‌های مربوطه گذشته را مطالعه فرمائید.