فلز تیتانیوم از فلزات Non- Precious محسوب می‌شود و هزینه بالای آن بدلیل مراحل متعدد تولید می‌باشد از طرف دیگر بعضی از این مراحل دست‌ساز بوده و هنوز مکانیزه نشده است.

ابتدا باید فلز تیتانیوم توسط حرارت دیدن به گرید مورد نظر رسیده باشد و یا آلیاژ آن تهیه شود بعد از آن مفتول‌هایی با قطرهای لازم ساخته می‌شود این قطرها به اندازه قطر ایمپلنت‌هایی است که باید تولید شود.

بعد از این مرحله مفتول ساخته شده به طول‌های مورد نظر تقسیم می‌شود که این اندازه ایمپلنت را تعیین می‌کند.

از این قسمت به بعد هزینه تولید بالا می‌رود زیرا قطعات برش‌خورده باید تک‌تک به ماشین CNC وصل شده و سطح خارجی و داخلی آن تراشیده شود هر چه گرید تیتانیوم سخت‌تر باشد میزان فرسودگی فرزهای الماسی بیشتر خواهد بود و در نتیجه باید زودتر تعویض شوند. عدم تعویض فرزهای ماشین‌تراش باعث می‌شود رضوه‌های ایمپلنت چه در داخل و چه در خارج آن دقت لازم را نداشته باشد.

حالا باید ایمپلنت‌ها سند بلاست شوند برای اینکار از اکسید آلومینیوم یا هیدروکسی آپاتایت استفاده می‌شود. برای کیفیت بهتر پودر مصرف شده از یک سو وارد مخزن سند بلاست شده و توسط ساکشن بعد از عملیات از سوی دیگر خارج می‌شود و هرگز نباید این پودر ریسایکل شود کمپانی‌هایی که این کار را انجام می‌دهند حتماً تأثیر منفی آنرا در کیفیت سند بلاست نشان می‌بینند.

بعد از سند بلاستینگ تیتانیوم برای اسیدشویی ارسال می‌شود. در اینجا برای اینکه داخل فیکسچر آسیب نبیند باید سطح داخلی آن توسط تفلون پوشانده شود انجام این مرحله مستلزم صرف وقت و هزینه زیاد می‌باشد. پس از اسیدشویی ایمپلنت شسته می‌شود و برای بسته‌بندی ارسال می‌شوند بسته‌بندی هم از مراحل پر هزینه ایمپلنت محسوب می‌شود. پس از بسته‌بندی اولیه ایمپلنت برای استریل کردن با اشعه گاما ارسال می‌شود و سپس جهت بسته‌بندی نهایی و شماره سریال‌گذاری وارد آخرین مرحله تولید می‌شوند.

ایمپلنت‌ها باید سند بلاست شوند تا سطح جانبی آن بزرگتر شود عمل سند بلاست تا 400 برابر سطح جانبی ایمپلنت را بزرگتر می‌کند و بنابراین تماس ایمپلنت و استخوان 400 برابر بیشتر می‌شود.

تشکیل استخوان در خلل و فرج ایمپلنت باعث می‌شود که ایمپلنت به استخوان جوش بخورد که به این پدیده استواینتگریشن گفته می‌شود درست مثل چسبیدن کامپوزیت به مینای دندان.

در استواینتگریشن پیوند شیمیایی بین تیتانیوم و استخوان وجود ندارد و اتصال فقط فیزیکی می‌باشد و این درگیری به اندازه‌ای زیاد است که تیتانیوم به استخوان کاملاً جوش خورده به نظر می‌رسد طوری که بعد از زمان استواینتگریشن حدود 400 نیوتن نیرو لازم است تا ایمپلنت از استخوان جدا شود.

SLA یک روش قدیمی برای سند بلاست کردن ایمپلنت است که امروزه هم همین روش انجام می‌شود حرف S برای Sand Blast حرف L برای large Grit به معنای دانه‌های درشت سند بلاست و حرف A برای واژه Acid Wash بکار رفته است بطور مختصر یعنی اینکه پس از تراشیده شدن ایمپلنت در ماشین CNC باید سند بلاست شود و سپس با اسید شتشو شود تا موادی که روی ایمپلنت مانده شسته شوند.

RBM این واژه برگرفته از Resorbable Blast Media به معنای اینکه عمل سند بلاست در محیطی گرم و تحت فشار انجام می‌شود که که این امر باعث شدت کار می‌شود و همینطور بقایای کمتری از ماده سند بلاست بر روی ایمپلنت بجا میماند.