بوی بد دهان

بوی بد دهان

Bad breath= halitosis= breath malodor به معنی بوی نامطبوع در تنفس

Oral malodor: بدین معنا که بوی نامطبوع منشأ دهانی داشته باشد.

بوی نامطبوع بعد از خوردن غذاهای خاص مثل (سیر) یا بعد از سیگار و یا morning bad breath (که علت آن کاهش بزاق و افزایش فساد در طی شب است و بلافاصله پس از خوردن صبحانه یا اعمال بهداشتی دهان از بین می رود). پاتولوژیک نبوده بنابراین در دسته breath malodor قرار نمی گیرند.

شیوع breath malodor حدود 50% تخمین زده شده است.

شیوع هالیتوز در هر دو جنس یکسات است، اگر چه برخی مطالعات شیوع بیش تری را در خانم ها نشان می دهد.

خانم ها بیش تر به دنبال درمان می روند.

ارتباطی بین افزیش سن و بوی بد دهان وجود ندارد در هر سنی ممکن است دیده شود (5 تا 80)

میزان (VSC) volatile sulfur component که معیار breath malodor هستند با افزایش سن، زبان باردار و التهاب پریودنتال افزایش می یابد.

حد قابل تحمل VSC ها در اجتماع PPB 75 است که تقریبا یک چهارم افراد میزانی بالاتر از آن را دارند.

در 85% موارد منشأ breath malodor دهانی است که ژنژویت، پریودنتیت و زبان باردار اصلی ترین علل آن هستند. از آن جا که ژنژویت و پریودنتیت در 90% جمعیت دیده می شود بسیاری از اوقات به عوامل پاتولوژیک مهم تر در بوی نامطبوع دهان توجه نمی شود.

در دسته ای از بیماران خاص، بیمار تصور می کند که دچار بوی نامطبوع دهان است. به این مشکل imaginary bad breath یا haljtophobia گفته می شود. Halitophbia با اختلالات obsessive- compulsive (وسواسی) و hypochondria (اضطراب بیهوده در مورد سلامتی) در ارتباط است.

(SCL-90) Symptom checklist- 90 برای Imaginary Breath odor است.

در یک مطالعه ی اخیر بر روی 200 بیمار با مشکل هالیتوز، بیش ترین دلیل داخل دهانی بود (90%)، پوشش زبان (51%) ژنژیویت/ پریودنتیت (13%) یا ترکیبی از این دو مورد (22%) دلیل اصلی اکثریت موارد بود. از آن جا که بخش زیادی از جامعه پوشش زبان یا ژنژیویت/ پریودنتیت دارند، ریسک این وجود دارد که علت را ساده انگارانه داخل دهانی تشخیص دهیم، در حالی که پاتولوژی مهم تری موجود طبقه بندی می شوند:

Genuine halitosis: بوی بد تنفش واقعا وجود دارد و قابل اندازه گیری است.

Pseudo halitosis: بوی بد قابل تشخیص نیست اما خود فرد از این بو شکایت دارد.

Halitophobia: فرد بعد از درمان genuine halitosis یا تشخیص Pseudo halitosis هم چنان از بوی بد شکایت دارد.

اتیولوژی

به طور کلی 2 مسیر برای بوی بد وجود دارد، در مسیر اول متابولیت های خاصی در جریان خون افزایش می یابد (در نتیجه بیماری سیستمیک) که می توانند از آلوئول های ریه طی تنفس خارج شوند (تبادل خون- تنفس). به این نوع، هالیتوز خارج دهانی گفته می شود. در مسیر دوم (هالیتوز داخل دهانی) افزایش در تعداد باکتری با میزان مواد مغذی لازم برای این باکتری ها بر روی سطح پوشاننده ی زبان، حفره ی اورو فارتکس، مجرای تنفسی یا مری رخ داده است. هر نوع عفونت، زخم یا توموری بر روی هر یک از نواحی گفته شده، می تواند منجر به بوی بد تنفس شود. بیش ترین باکتری های درگیر C.R., A.a. F.N. , micros, PI/PN, p.g T. f, P.، گونه های Eubacterium و اسپیروکت ها هستند که همگی گرم منفی هستند. اما یک مطالعه اخیر نشان داده برخی گرم مثبت ها مثل استیرتوکوک سالیواریوس در بوی بد نقش دارند که مکانیسم آن از طریق دگلیکوزیله کردن گلیکو پروتئین های بزاقی و در نتیجه آزاد شدن پروتئین این ترکیبات جهت تجزیه گرم منفی ها می باشد.

اخیرا، حضور باکتری گرم مثبت Solobacterium moorei نیز با هالیتوز مرتبط شناخته شده است.

مستقل از روش ارزیابی بوی بد و مستقل از جمعیت مورد ارزیابی، نتایج مطالعات نشان می دهد 1 نفر از هر 4 نفر از بوی بد تنفس دائمی رنج می برد.

منشأ اصلی بوی بد دهان: ترکیب سولفیدی فرار compounds (VSC) Volatile sulfide می باشند.

اولین بار توسط Tonzetich کشف شدند مهم ترین آن ها: سولفید هیدروژن (H2S) متیل مرکاپتان (CH3SH) و دی متیل سولفید (CH3)2S.

سایر عوامل بوی بد دهان: دی آمین ها Indole, scatole, (Cadaverine, putrescine)، اسید بوتیریک و اسید پروپیونیک، اسیدهای چرب فرار مثل Propionate, butyrate, valerate.

 

 

Read 7360 times Last modified on Monday, 28 October 2019 09:37

Related items

More in this category: « آسیب شناسی دهان و فک
back to top