آمپول دندانپزشکی
خیلی از افراد به دلیل ترس از آمپول دندانزشکی حاضرند درد را تحمل کنند ولی به مطب دندانپزشکی مراجعه نکنند.
به طور کلی داروهای بی‌حس‌کننده دندان و لثه به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
* گروه اول: داروهایی هستند که در آنها از ماده بی‌حس‌کننده لیدوکائین به همراه آدرنالین استفاده شده است.
اما از آنجایی که آدرنالین کمی باعث تپش قلب می‌شود، افرادی که بیماری‌های قلبی- عروقی دراند، نباید از این دارو استفاده کنند. چرا که سبب تپش قلب و خطر برای آنها خواهد شد.
* گروه دوم: داروهایی هستند که فاقد آدرنالین می‌باشند. بنابراین اثربخشی کوتاه‌تری دارند و بیماران خاص باید از این دارو استفاده کنند.
اگر شما بیماری خاصی د ارید، حتماً باید قبل از تزریق بی‌حسی، با دندانپزشک خود آن را مطرح کنید تا داروی بی‌حسی مناسب برای شما استفاده شود.
علل دردناک بودن تزریق بی‌حسی:
تزریق مقدار زیادی داروی بی‌حسی می‌تواند به بافت‌های محل تزریق فشار وارد کند و عامل ایجاد درد شدید شود.
مواردی که دندانپزشک می‌تواند با کمک و استفاده از آنها درد ناشی از تزریق بی‌حسی را برای شما کمتر کند، عبارتست از:
- اگر کارپول داروی بی‌حسی کمی گرم بوده و بصورت گرم تزریق شود، این درد کاهش می‌یابد.
- سرعت تزریق داروی بی‌حسی: آمپول بی‌حسی باید خیلی آرام و طی یک دقیقه درون لثه بیمار تزریق شود، در این صورت درد ناشی از تزریق بسیار کاهش می‌یابد.
- استفاده از اسپری بی‌حس‌کننده مومضعی قبل از تزریق: دندانپزشک قبل از تزریق آمپول بی‌حسی، پنبة آغشته به اسپری بی‌حس‌کننده را روی لثه محل تزریق آمپول بی‌حسی قرار می‌دهد و حدود 1 دقیقه در محل می‌ماند و لثه را به شکل سطحی بی‌حس می‌کند. در این حالت شما متوجه ورود نوک سوزن در محل تزریق نمی‌شوید.
ماندگاری اثر بی‌حسی:
مدت زمان ماندگاری داروی بی‌حسی براساس نوع ماده بی‌حسی متفاوت است. معمولاً داروهای بی‌حسی ظرف یک ساعت و نیم اثرشان کم کم از بین می‌رود.
اگر فک پایین شما بی‌حس است، تا زمان رفع کامل بی‌حسی، مراقب باشید زبانتان را گاز نگیرید.
این مسئله به خصوص برای کودکان پیش می‌آید. چرا که کودک بر اثر بی‌حسی، متوجه گاز گرفتن گونه و زبانش نیست و این کار را آنقدر ادامه می‌دهد که باعث خونریزی زبان می‌شود.
جهت پیشگیری باید یک رول پنبه را گاز گرفته و مراقب حرکت زبان خود باشید.